کد مطلب:109101 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113
[صفحه 176] خطبه التوبیخ ستایش می كنم خدا را بر آنچه حكم كرد از امری و اندازه نمود از كاری و بر آزمایش شدن با شما ای گروهی كه هرگاه دستورمی دهم اطاعت نمی كنید و هرگاه شما را دعوت كنم اجابت نمی كنید اگر مهلت داده شوید فرومی روید به باطل و اگر با شما جنگ شود ضعف و سستی نشان می دهید و اگر گردآیند مردم بر پیشوائی طعنه می زنید و اگر مجبور شوید به سوی سختی جنگ به قهقرا برمی گردید پدر مباد برای غیر شما چه انتظار می كشید به تاخیر یاری خودتان و با تاخیر جهاد بر حق خودتان مرگ یا خواری باد شما را به خدا سوگند اگر بیاید روز (مرگ) من و البته خواهد آمد هرآینه جدائی می اندازد میان من و میان شما و من مصاحبت شما را دشمن گیرنده ام و با شما توانا نیستم خدا خیرتان بدهد آیا شما را دین نیست تا شما را گردآورد نیست شما را غیرتی تا تیز نماید شما را آیا نیست شگفت این كه معاویه دعوت كند جفاكاران فرومایگان را پس پیروی نمایند او را بدون یاری مالی و نه بخششی و من هستید به سوی كمك كردن و قسمتی از بخشش پراكنده می شوید از حق و اختلاف می ورزید بر من به راستی بیرون نمی شود به سوی شما از امر من خوشنودی تا راضی شوید به آن و نه خشمی پس اجتماع می كنید بر آن و به راستی دوست ترین چیزی كه من ملاقات كننده ام به سوی آن مرگ است به تحقیق درس گتفم به شما قرآن را و گشودم به شما (راه) دلیل آوردن با خصم را و شناسانیدم شما را آنچه را كه نمی شناختید و گوارا ساختم به شما آنچه را كه از دهن بیرون می افكندید كاش كور می دید یا خوابیده بیدار می شد و چقدر نزدیك است قومی از نادانی به خدا سوگند كه پیشوای آنها معاویه است و تربیت كننده آنها پسر زن زناكار است
صفحه 176.